عبدالله بن حسن(ع) سرباز آخر
تاریخ انتشار: ۴ مهر ۱۳۹۶ | کد خبر: ۱۴۸۵۱۸۶۱
عبدالله دیگر به آرزویش رسیده بود. از امام دفاع کرده بود. هرچند کم هر چند کوتاه. دیگر شرمنده روی پدر نبود. او را پیش مادرش زهرا سربلند کرده بود. در این افکار بود که قلبش تیر کشید. گروه فرهنگی خبرگزاری دانشجو-طاهره ایمانی؛ همه مردانی که تا ساعتی قبل نزد عبدالله و اهل بیت حسین ع بودند دیگر دیده نمی شدند و پیکرهایشان میانه میدان در خون می غلطید.
بیشتر بخوانید:
اخباری که در وبسایت منتشر نمی‌شوند!
ناگاه به یاد پدر افتاد. صحنه های کودکی را بخاطر آورد که چگونه در کنار حسن ابن علی ع جنگاوری را می آموخت و اخلاق دفاع را فرا می گرفت. پس آن همه آموزه شد هیچ؟ اگر اینجا به دردم نمی خورد پس کجا از آن استفاده کنم؟ باید می رفت. اینجا همه رفته بودند. عبدالله تنها جا مانده بنی هاشم بود. اصغر هم امام را یاری کرده بود و عبدالله هنوز هیچ سهمی در کربلا نداشت. از خیمه بیرون پرید. سرعتش بالا گرفته بود. نباید می ماند. با خود تکرار کرد: "من اینجا نمی مانم!" قدم هایش تند تر شد. با آن سن کم شجاعتش برای هجوم به میدانی که آن همه مرد جنگی با گرز و تبر انتظارش را می کشیدند قابل تحسین بود. دیگر حالت دو گرفته بود که ناگهان عمه را دید. زینب سلام الله بیرون خیمه ایستاده بود و همراه دیگر زنان میانه میدان را نظاره می کرد. قد عبدالله بلند بود اما نه به بلندی زنان عرب. مجبور شد روی پنجه پا بایستد تا بتواند صحنه روبرو را ببیند. صدای شیون و ناله زن ها حواسش را پرت نکرد. جلوتر رفت. دیگر قدش می رسید. اما چه می دید... سپاهی سراسر قرمز پوش عمویش حسین ع را دوره کرده و با اسب هایشان دورش می چرخیدند. تحمل آن صحنه به قدری برایش هولناک بود که رفتن را بر قرار ترجیح داد. دیگر نباید می ماند. غیرت بنی هاشم در رگ هایش می جوشید. سرعتش بیشتر و جانش قوت گرفته بود. با اینکه لب هایش تشنه بود اما نفس کم نیاورد. تا میانه دوید. خیلی نمانده بود تا به میدان برسد که ناگاه دست هایش قفل شد. حس کرد کسی اسیرش کرده. بازوانش محکم فشرده می شد و تقلای او برای رهایی بی فایده بود.
صورتش را مایل کرد. چه می دید؟ عمه دستانش را گرفته بود و اجازه حرکت به او نمی داد.
_عمه جان دستم را رها کن
+نمی توانم. خودت را به کشتن می دهی
_عمویم میانه میدان تنهاست رهایم کن
+تو نمیتوانی او را نجات دهی. ده مرد جنگی هم برای این مبارزه کم است چه رسد به تو
_من می توانم رهایم کن
+اینان رحم ندارند عبدالله مگر تو چند سال داری..؟
_رهایم کن عمه...
+تو یادگار حسن هستی چگونه در امانت خیانت کنم؟
_تو را به خاطر پدرم بگذار بروم. می خواهم امام زمانم را یاری کنم. عمویم در میان این نامسلمانان تنهاست...
تا نام حسن ابن علی آمد. زینب عبدالله را رها کرد. مگر می شد یتیم حسن نام پدرش را به زبان بیاورد و او مخالفت کند؟ دیگر مقاومت نمی کرد فقط آرام اشک می ریخت. عبدالله تند تر از همیشه می دوید. پاهایش جان گرفته بود. نگاهش را به عمو دوخته بود و فقط می دوید. به میدان که رسید خود را به عمو رساند. پیکرش در میان آن همه آدم گم شده بود. عمو را درست در میانه گودال یافت. بدنش زخمی شده بود اما هم چنان جنگاور بود. دوید و خود را در پیش عمو حائل کرد. نگاه حسین که به عبدالله افتاد یک لحظه تکان نخورد._اینجا چه می کنی عبدالله؟؟
+به یاری شما آمده ام
_فورا به خیمه بازگرد
عبدالله سکوت کرد. دیگر وقت چانه زدن نداشت گوشش به حرف بدهکار نبود. خود را حائل عمو کرد و با اولین ضربه پاسخ خلوصش را گرفت! اینجا بود ابحر بن کعب به سمت امام حمله ور شد اما عبدالله حائل شد و اجازه نداد ضربه شمشیر به عمو بخورد. عمو دیگر بر زمین افتاده بود و پیکر مبارکش
نقش گودال شده بود. ابحر ابن کعب که نزدیک شد عبدالله خود را پیش افکند. رو به او گفت: " ای زنازاده می خواهی عمویم را بکشی؟!"
دیگر امانش ندادند. بن کعب شمشیر را بالا برد و دستش را قطع نمود. پوست از دست عبدالله آویزان شده بود. حسین ع خود را به او رساند. عبدالله چقدر شبیه برادرش حسن شده بود. آخرین بازمانده بنی هاشم در کربلا را آغوش گرفت و او را به سینه فشرد. عبدالله دیگر به آرزویش رسیده بود. از امام دفاع کرده بود. هرچند کم هر چند کوتاه. دیگر شرمنده روی پدر نبود. او را پیش مادرش زهرا سربلند کرده بود. در این افکار بود که قلبش تیر کشید. تیری زهراگین جانش را سوزاند. دیگر عبدالله پدر را می دید. آغوش عمو جایگاه شهادتش شد. برخاست و بسوی پدر رفت. حسن ابن علی با لبخند انتظارش را می کشید.
منبع: خبرگزاری دانشجو
درخواست حذف خبر:
«خبربان» یک خبرخوان هوشمند و خودکار است و این خبر را به‌طور اتوماتیک از وبسایت snn.ir دریافت کرده‌است، لذا منبع این خبر، وبسایت «خبرگزاری دانشجو» بوده و سایت «خبربان» مسئولیتی در قبال محتوای آن ندارد. چنانچه درخواست حذف این خبر را دارید، کد ۱۴۸۵۱۸۶۱ را به همراه موضوع به شماره ۱۰۰۰۱۵۷۰ پیامک فرمایید. لطفاً در صورتی‌که در مورد این خبر، نظر یا سئوالی دارید، با منبع خبر (اینجا) ارتباط برقرار نمایید.
با استناد به ماده ۷۴ قانون تجارت الکترونیک مصوب ۱۳۸۲/۱۰/۱۷ مجلس شورای اسلامی و با عنایت به اینکه سایت «خبربان» مصداق بستر مبادلات الکترونیکی متنی، صوتی و تصویر است، مسئولیت نقض حقوق تصریح شده مولفان در قانون فوق از قبیل تکثیر، اجرا و توزیع و یا هر گونه محتوی خلاف قوانین کشور ایران بر عهده منبع خبر و کاربران است.
خبر بعدی:
روسیه دو تبعه آمریکایی را بازداشت کرد
به گزارش «تابناک» به نقل از ایرنا، خبرگزاری رویترز نوشت: دفتر منطقه‌ای وزارت کشور روسیه در بیانیه‌ای اعلام کرد که یک سرباز آمریکایی به اتهام دزدی از سوی دادگاه ولادیووستوک (Vladivostok) در شرق دور روسیه بازداشت شده است.
وزارت خارجه روسیه نیز اعلام کرد که این پرونده فاکتور سیاسی نداشته و اتهام جاسوسی در آن مطرح نبوده است.
رویترز نوشت: پرونده‌های جنایی علیه آمریکایی‌ها در روسیه در سال‌های گذشته اهمیت دیپلماتیک یافته‌اند از جمله پرونده مواد مخدر علیه «بریتنی گرینر» ستاره بسکتبال که سال گذشته در تبادل زندانیان آزاد شد و پرونده جاسوسی علیه «ایوان گرشکویچ» خبرنگار وال استریت ژورنال که وی و کارفرمایش آن را رد می‌کنند.
خبرگزاری ریانووستی نیز نوشت که دادگاه روسیه هویت سرباز آمریکایی را «گوردن بلک» معرفی و اعلام کرده وی دست کم تا ۲ ژوئیه (۱۲ تیر) در این کشور بازداشت خواهد بود.
مقام‌های آمریکایی با تائید بازداشت بلک در روسیه گفتند که بازداشت او به اتهام دزدی کردن از یک زن رخ داده است
ارتش آمریکا روز دوشنبه اعلام کرد که از بازداشت این سرباز در خاک روسیه مطلع شده است، اما هویت وی را فاش نکرد.
یک مقام آمریکایی که خواست نامش فاش نشود نیز در این باره گفت که این سرباز در کره جنوبی مستقر بوده و بدون اطلاع به مافوق‌های خود به روسیه سفر کرده است.
دادگاه مسکو همچنین در پرونده جداگانه‌ای اعلام کرد که یک شهروند آمریکایی به نام «ویلیام راسل نایکام» را به مدت ۱۰ روز به دلیل «اغتشاش گری‌های کوچک» بازداشت کرده است.
دادگاه مسکو اعلام کرد که فرد مذکور پس از مصرف نوشیدنی‌های الکی در بی احترامی آشکار به جامعه، شهروندان و نظم عمومی شرکت داشته است.
رضا زرندی رییس کل دادگستری استان خراسان رضوی شد